Hiraeth / APhF:18

About

Hiraeth [hiraɪ̯θ] a homesickness for a home to which you cannot return, a home which maybe never was; the nostalgia, the yearning, the grief for the lost places of your past.

(scroll down for greek)

This exhibition is an attempt to trace the complex meaning of “home”.

Six photographers/visual artists present us their own view on the multifaceted concept of “home”, influenced by the present period, which is characterized by the redefinition of human relationships and the classical structure of family, as well as the displacement of groups of people who seek a place capable of giving them all the things they have lost. Their points of reference have been personal experiences, memories, concerns and searches which relate to each one’s personal view of the locality hidden inside the concept of “home”.

The works of art presented, imply that maybe there is no clear chronological and topographical hypostasis in what may be considered as home. It is a tribute to all those feelings and experiences which constitute the materials for its reconstruction, as well as the unsatisfied longing for the return to it.

«The stronger their nostalgia, the emptier of recollections it becomes... For nostalgia does not heighten memory's activity, it does not awaken recollections; it suffices unto itself, unto its own feelings, so fully absorbed is it by its suffering and nothing else.»
Milan Kundera.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Η παρούσα έκθεση αποτελεί μια απόπειρα χαρτογράφησης της πολύπλοκης έννοιας του “σπιτιού”.

Έξι εικαστικοί φωτογράφοι, αφορμώμενοι από την παρούσα χρονική περίοδο που χαρακτηρίζεται από τον επαναπροσδιορισμό των ανθρωπίνων σχέσεων και της κλασσικής δομής της οικογένειας, καθώς και την μετατόπιση ομάδων ανθρώπων προς αναζήτηση ενός τόπου ικανού να προσφέρει όλα αυτά που έχουν χάσει, μας παρουσιάζουν την δική τους οπτική πάνω στην πολύπλευρη έννοια του “σπιτιού”. Σημείο αναφοράς τους αποτέλεσαν βιώματα, μνήμες, προβληματισμοί και αναζητήσεις που σχετίζονται με την προσωπική θεώρηση του καθενός για την εντοπιότητα που κρύβει η έννοια του “σπιτιού”.

Τα έργα που παρουσιάζονται υπαινίσσονται ότι ίσως και να μην υπάρχει σαφής χρονολογική και τοπογραφική υπόσταση σε αυτό που μπορεί να θεωρηθεί ως “σπίτι”. 
Είναι ένας φόρος τιμής σε όλα εκείνα τα συναισθήματα και τις εμπειρίες που αποτελούν τα υλικά για την ανοικοδόμηση του, καθώς και την ανικανοποίητη λαχτάρα της επιστροφής σε αυτό. 

“…Όσο πιο έντονη είναι η νοσταλγία τόσο πιο πολύ αδειάζει από αναμνήσεις…Γιατί η νοσταλγία δεν εντείνει τη δραστηριότητα της μνήμης, δεν ξυπνά αναμνήσεις, αλλά αρκείται στον εαυτό της, στη δική της συγκίνηση, έτσι όπως είναι εντελώς απορροφημένη από τον δικό της αποκλειστικά πόνο…” Milan Kundera.